පිපෙනු පැතූ මා සතුටු විලේ
පෙර දින නොසිතූ සේ ඉනු කඳුලින්
බොඳ වූ නෙතු මා යළි පණ ලැබුවේ
රන් කිරි නොඉරූ දෙතොල් අගින්
ඉහිරෙන සුරතල් සිනාරැලින්
ඇගෙන් පැතූ දෑ මා ළඟ
එපමණ නෑ මා රන් පුත
නමුදු සිතේ ඇති සවි බල
කැප කරනෙම් නුඹේ මතුවට
කඳුල හිනාවක් කල මැන
නැලවෙන් මගේ උණුහුම ළඟ...
බලෙන් රැගෙන ගිය ගමනක
යන්න ගියත් ඈ පෙර දින
බලා හිඳී නුඹ මා දෙස
ඇගේ නිවන නුඹේ සැනසුම
කඳුල හිනාවක් කල මැන
නැලවෙන් මගේ උණුහුම ළඟ...
-ඉසුරු රංබණ්ඩාරගේ-
No comments:
Post a Comment